Na nišanu Zapada-Srpska Vojvodina


Predsedništvo Međunarodnog suda OUN u Hagu ohladilo je glave beogradskih vlasti, koje su već raprtirali o pobedi predsednika Borisa Tadića i njegovih saradnika u Generalnoj Skupštini OUN. Zahtev Beograda o proveri usklađenosti proglašenja nezavisnosti Kosova sa međunarodnom pravom će biti razmatran u redovnoj proceduri. Drugim rečima, rešenje će stići za nekoliko godina, a ne meseci, kako su uspeli da objave mediji pod kontrolom srpskih vlasti. To znači da u skorije vreme srpskim vlastima prema navedenom ostaje samo da stvaraju sliku o svojoj zabrinutosti za očuvanje državnog suvereniteta i teritorijalnog integriteta zemlje. I sve ide ka tome da u momentu donošenja rešenja Međunarodnog suda OUN o Kosovu, to pitanje za Srbiju neće biti aktuelno, a sama država tada ne samo da će ostati bez Kosova, nego i bez Vojvodine.

Kako su nejednom izjavile beogradske vlasti, rešenje Generalne Skupštine OUN od 7. oktobra da podrži zahtev Srbije nužno sprečava dalja priznavanja protivpravnog akta albanskih separatista od strane drugih država. Ministar inostranih poslova Srbije Vuk Jeremić je to glasanje u zdanju OUN nazvao „velikim danom za međunarodno pravo“. Jedan od vodećih funkiconera u vladajućoj Demokratskoj stranci i predsednik poslaničkog kluba koalicije „Za evropsku Srbiju“ u skupštini Srbije Nada Kolundžija izrazila je uverenje da će „Međunarodni sud potvrditi poziciju Srbije o neusaglašenosti jednostranog proglašenja nezavisnosti sa međunarodnim pravom“.Tadićev poslušnik, premijer iz njegove Demoktratske Stranke Mirko Cvetković hrabro je 13. oktobra izjavio da će prema njegovom informacijama, srpski zahtev biti razmatran „po hitnom postupku“.

Ipak, sam sud je o istoj stvari imao drugačije mišljenje. Tako da je Cvetković dan kasnije morao priznati da u razmatranju srpskog zahteva neće biti nikakve hitnosti. Kasnije su tu informaciju potrvrili izvori u samom sudu. Kao objašnjenje činjenice da je predsednik vlade u intervalu od 24 časa dao dve protivrečne izjave o ključnom državnom pitanju, Mirko Cvetković se pozvao na rezultate neke premijerske „dopunske provere“.

Dok se prozapadna vladajuća vrhuška Srbije uvežbavala povodom odlaganja na neodređeno vreme budućeg rešenja Međunarodnog suda OUN, na (još uvek) od strane Beograda kontrolisanoj teritoriji, sazrelo je novo separatističko žarište. Parlament autonomne pokrajine Vojvodine je predao Skupštini Srbije predlog novog Statuta te autonomne pokrajine (prethodni datira iz 1991. god), kojim se toj pokrajini daju suštinski elementi državnosti uključujući odvojenu vlast, centralnu banku, sopstvena predstavništva u inostranstvu i međunarodnim organizacijama, a takođe i pravo zaključivanja međunarodnih ugovora. U toku burne debate o 155 amandmana na dokument, donetih od strane opozicionih stranaka, Srpske radikalne stranke i Demokratske stranke Srbije, prihvaćen je samo jedan, što govori o zanemarenoj glasačkoj mašini od strane vladajuće većine koju čini koalicija Borisa Tadića. Gorepomenuta gospođa Kolundžija je već izjavila da je predlog statuta Vojvodine „saglasan sa Ustavom Srbije“ i da je po tom pitanju neophodno postići „što veću saglasnost“ u srpskom društvu.

Tako se potvrđuju prognoze o tome da prozapadna grupacija Borisa Tadića zajedno sa mađarskim separatistima realizuje plan konačnog rasparčavanja države Srbije pretvarajući je u appendix globalističkih struktura. Što se tiče mađarske strane, ona razmatra kako je moguće što pre Vojvodini dodeliti status države i preokrenuti Srbiju u srpsko-mađarsku federaciju. Sledeći koraci će biti izlazak Vojvodine iz sastava Srbije, organizovanje kampanje lokalnih ekstremista uz političko-propagandnu podršku Budapešte za „istiskivanje“ Srba (po kosovskom receptu) i, konačno, prisajedinjenje pokrajine „majci-Mađarskoj“ u granicama srednjevekovne „Krune Svetog Ištvana“. Po navedenim podacima, taj plan se razrađivao još početkom 2000-h godina, kada je zamenik predsednika u vladi Zorana Đinđića bio sadašnji počasni predsednik Saveza vojvođanskih Mađara Jožef Kasa. To što su zamislili Đinđić i Kasa, danas nastavljaju njihovi politički sledbenici Tadić i Pastor.

Savez demokrata Tadića i mađarskih separatista iz Vojvodine jasno se video početkom ove godine. Boris Tadić je pobedio u drugom krugu predsedničkih izbora u februaru zahvaljujući glasovima vojvođanskih Mađara. Njihov lider Ištvan Pastor (sakupio u prvom krugu 2,26% glasova) dok je pred drugi krug pozvao svoje sunarodnike da glasaju za Tadića, a protiv kandidata Srpske radikalne stranke Tomislava Nikolića, lažno pripisujući drugom stremljenje ka pravljenju od Srbije etnički čiste države.

S obzirom da je u drugom krugu Tadić pobedio svog suparnika za 2,38% , baš su vojvođanski Mađari omogućili sadašnjem lideru Srbije da ostane u predsedničkoj fotelji i drugi put.

Snage mađarskog separatizma u Srbiji (poslanici Mađarske koalicije Ištvana Pastora, u koju ulazi i Savez vojvođanskih Mađara Jožefa Kase) istupili su kao glavni protivnici ratifikacije rusko-srpskog međudržavnog sporazuma o saradnji u energetici. Oni s pravom kupovinu državne kompanije «Naftna industrija Srbije» koja se nalazi na teritoriji Vojvodine, od strane «Gazprom njefta» vide kao glavnu smetnju svojim separatističkim planovima. U tom slučaju, kompanija će biti uvezana u jednu infrastrukturnu celinu sa gasovodom „Južni tok“, sa privredom jedinstvene Srbije i sa potrošačima u zemljama Evropske Unije. Sporazum sa Rusijom je štetan i za glavne izvršioce zapadnih interesa u Beogradu - Tadićevu koaliciju.

Sada antidržavna alijansa Tadić - Pastor mora da žuri. Što brže stupanje na snagu novog Statuta Vojvodine zajedno sa odugovlačenjem realizacije sporazuma sa Rusijom u suštini su segmenti iste politike. Cena te „operacije“ će biti srpski gubitak Vojvodine.

Vodeće opozicione stranke Srbije su već izjavile da će se obratiti Ustavnom Sudu zemlje sa pitanjem u vezi saglasnosti Statuta Vojvodine sa srpskim ustavom. Stavovi mađarskih separatista jasno svedoče o tome da ne samo što ne smatraju svojim osnovnim zadatkom poštovanje Ustava Srbije, nego i otvoreno postavljaju pitanje o reviziji Osnovnog zakona zemlje zarad svojih interesa.

U programskom dokumentu Mađarske koalicije, nazvanom „Zajednička koncepcija autonomije stranaka vojvođanskih Mađara“, baš se govori o tome da se „ciljem Mađarske koalicije smatra značajno jačanje autonomije Vojvodine izmenom Ustava Republike Srbije u cilju obnavljanja zakonodavne, izvršne i delom sudske vlasti u našoj pokrajini“. Ključna reč ovde je „obnavljanje“. To nije ništa drugo nego okretanje istorijskom periodu kada su vojvođanski, a u mnogo širem smislu balkanski Mađari imali državotvorna ovlašćenja – u okvirima Austro-Ugarske od 1867-1918. godine. Predizborni program Mađarske koalicije, u kojoj nameravaju ujedinjeno da nastupaju na svim parlamentarnim izborima od 2008-2012. godine (imajući u vidu mogućnost prevremenog raspuštanja Skupštine Srbije), definiše glavni cilj ili još konkretnije – saradnju u pretvaranju Srbije u državu „zasnovanu na principima decentralizacije“.

Sve to je Srbija već prošla u drugoj autonomnoj pokrajini -Kosovu, koja se u početku pretvorila u žarište oružanog separatizma, zatim u arenu antisrpskog „etničkog čišćenja“ i, na kraju, u samoproglašenu državu, koju su priznale SAD i većina zemalja članica EU. A sve je počelo početkom 1980-h godina parolom „Kosovo – Republika“. Taj Statut, koji su sada izradili lideri vojvođanskih Mađara i podržala parlamentarna većina Demokratske stranke Borisa Tadića, baš uvodi u Vojvodini elemente republičkog nivoa. Dalje-je već stvar tehnike.


Petr Iskenderov

www.fondsk.ru